(Pre)cijenjeni francuski filmaš Francois Ozon u svom pretposljednjem filmu “Peter von Kant” posegnuo je za obradom klasika njemačkog redatelja Rainera Wernera Fassbinera. Naravno, riječ je o psihološkoj drami “Gorke suze Petre von Kant”. Reklo bi se da bi nešto tako prije napravio Pedro Almodovar kojemu je Fassbinder jedan od najvećih uzora.
No, Ozon također ima “veze” s Fassbinderom. Jedan od njegovih ranijih filmova “Kapi na gorućem kamenju”, snimljen prije nego što se on proslavio s “8 žena” i “Bazenom”, nastao je upravo prema Fassbinderovoj drami. Unutarnjeg Fassbindera francuski je redatelj probudio i u “Novoj prijateljici”, kojom se potvrdio kao radišan filmaš neujednačena opusa (“Ricky”, “Trofejna žena”, “Mlada i lijepa”, “Frantz”, “Dvostruki ljubavnik”, “Bogu hvala”, “Ljeto ‘85.”).
Neujednačenosti njegove filmografije doprinosi i “Peter von Kant”, realiziran u skladu s hollywoodskim trendovima tako da je Ozon promijenio spol likovima u odnosu na original. “Peter von Kant” radi ono što su, recimo, “Oceanovih 8”, ženski “Istjerivači duhova”, “Moj lažni muž”, “Prevarantice” i “Nakon vjenčanja” napravili za “Oceanovih 11”, “Ghostbusterse”, “Preko palube”, “Prljave, pokvarene prevarante” i, hm, “Nakon vjenčanja”.
U kazališno svedenom filmu “The Bitter Tears Of Petra von Kant” priča je pratila titularnu modnu dizajnericu (Margit Carstensen) koja upada u vezu s mladom djevojkom Karin (Hanna Schygulla) i obećava joj pomoći u ostvarivanju karijere modela, ali pritom postaje posesivna i ljubomorna.
Modna dizajnerica iz “Gorkih suza Petre von Kant” sada je redatelj na vrhuncu slave Peter (Denis Menochet), a objekt njegove posesivne ljubavi i ljubomore jest mladi Amir (Khalil Gharbia) kojeg on upoznaje preko prijateljice Sidonije (Isabelle Adjani) i pretvorit će ga u glumca, svoje “najnovije otkriće”. Zanimljivo je da se film odvija baš 1972., u godini izlaska “The Bitter Tears Of Petra von Kant”, kao i to da je Peter evidentno Fassbinderov alter ego.
Bilo je ovdje štofa za dobar metafilm, posebice uzme li se u obzir da je Ozon angažirao Fassbinderovu kućnu glumicu i zvijezdu originala Schygullu, ali “Peter von Kant” je to samo u tragovima. Također, stječe se dojam kako bi bilo bolje da se Ozon odlučio za biografski film o Fassbinderu umjesto na inferiorno repliciranje scena i priče o odnosu moći među likovima.
Primjerice, Peter otkriva da mu je želja snimati s Romy Schneider i da “radi na portretu žene u Njemačkoj nakon rata”, a ona bi “bila sjajna za to”. Spomenuta je, dakle, geneza “Braka Marije Braun”, najpoznatijeg Fassbinderova filma uz “Gorke suze Petre von Kant”, u kojem je spomenuta glumica zamalo i glumila, ali je zbog problema s alkoholom i prevelikih zahtjeva zamijenila Schygulla.
Ozon kao da nije znao što bi točno s “Peterom von Kantom” i film povremeno izgleda da ga je snimio čisto da ne ispadne iz ritma tijekom pandemije koja se zrcali u njegovoj karakternoj i lokacijskoj svedenosti. Čini se i da francuski redatelj ima podvojene osjećaje prema Fassbinderu. Peter je prikazan kao histeričan tip koji voli patnju, a netko za njega kaže da je “sjajan redatelj, ali govno od čovjeka”. Gorke suze kapaju s lica Petera von Kanta.