Štafeta “Rocky” franšize predana je u ruke Adonisu “Donnieju” Creedu na kraju filma “Creed II”. Legendarni Stalloneov Rocky Balboa dao je tada Creedu “besu”, rekao mu “Sad je tvoje vrijeme” i povukao se u stranu. Dakle, kucnuo je čas da Adonis, sin velikog Apolla Creeda, preuzme serijal bez trenera Rockyja u svom kutu.
Preuzimanje se dogodilo pet godina kasnije: “Creed III” je prvi film koji nosi sam Adonis i bije bitke iz svoje, a ne očeve prošlosti vezane za prijašnje “Rockyje”, tipa da ulazi u ring sa sinom Apollova protivnika i krvnika Ivana Drage, nadovezujući se na “Rockyja IV”.
Težak teret Adonisa preuzeo je glumac Michael B. Jordan kao njegov tumač i sebi dodatno otežao posao kad je odlučio “Creeda III” i režirati, nastavljajući tradiciju serijala (Stallone je zakoračio i iza kamere od “Rockyja II” do “Rockyja Balboe”).
Rocky nam nedostaje u “Creedu III”, bio je srce i duša prva dva dijela, pa nije ni u redu da je zaboravljen u trećem, ali Jordan je uspio snimiti “rockyjevski” srčan film koji prirodno nastavlja formulu prethodnika, karakternih drama upakiranih u boksački spektakl sa snažnim emocijama likova u ringu i izvan njega, gdje je život, Balboinim riječima, “vječito spreman da te udari snažno”.
Scenaristi Keenan Coogler (“Space Jam: Nova legenda”), Zach Baylin (“Kralj Richard”) i Ryan Coogler (režiser prvog “Creeda” i “Black Panthera”) poslušali su savjet boksačkog promotora izgovoren u drugom dijelu serijala: “Pojas nije dovoljan, treba ti neka priča, meso na kostima”. Priča je mogla suprotstaviti Adonisa i sina Clubbera Langa, antagonista “Rockyja III”, no to bi bilo ponavljanje “Creeda II”. Umjesto toga, “Creed III” suprotstavlja Adonisa liku s kakvim on ima direktnu vezu.
Taj lik je Damian “Dame” Anderson (Jonathan Majors), Adonisov prijatelj iz djetinjstva, razdoblja kad su “bili kao braća”. Damian je friško odslužio 18-godišnju kaznu zbog nezgodne situacije u kojoj se svojedobno našao s Adonisom, a spreman je boksački nastaviti tamo gdje je stao i pokušati ostvariti neostvarenu karijeru, svjestan da njegov “sat otkucava”, pa i dobiti priliku za borbu za naslov prvaka svijeta. “Hoću biti prvak”, kaže Damian.
On je tiha prijetnja i potiče nemir u Adonisu, baš kad se povukao iz boksa i posvetio menadžersko-trenerskom i, posebice, obiteljskom životu sa suprugom Biancom (Tessa Thompson) i gluhom kćerkom Amarom (Mila Davis-Kent), te majkom narušena zdravlja (Phylicia Rashad). Shrvan grižnjom savjesti zbog prošlosti, Adonis odluči p(r)ogurati Damiana u boksački svijet i, posljedično, pušta vlastite duhove prošlosti s njim u ring.
Zajednička problematična nasilna prošlost Adonisa i Damiana okidač je za opipljive emotivno-dramske tenzije na tragu najboljih “Rocky”/”Creed” filmova i Jordan ih maksimalno zateže među dvojicom nekadašnjih prijatelja, čiji govor tijela kazuje ono prešućeno i ne(raz)riješeno.
Majors stvara znatno slojevitijeg antagonista s jasnijom motivacijom u odnosu na frišku ulogu u Marvelovu blockbusteru “Ant-Man i Wasp: Kvantumanija”. Godine tugovanja, bijesa i žaljenja nataložile su se u Damianu i prijete izići vani kad je on izišao iz zatvora.
Njega ne zanima da bude sparing-partner trenutnom prvaku i Adonisovu protežeu Felixu Chavezu (Jose Benavidez). Film u tom pogledu povlači zanimljivu paralelu između Damiana i Biance, Creedove Adrian. Bianca je zbog problema sa sluhom morala odustati od pjevačke karijere i prisiljena je samo producirati tuđe pjesme, što je ne čini sretnom i zadovoljnom, već prožima melankolijom i razočaranjem, stanjem u kojem se nalazi i konflikt(ira)ni Damian.
Puno je konflikata u filmu, od prijateljskih pa do bračnih i roditeljskih na temu kako odgajati dijete suočeno s “bullyingom”, odnosno je li uzvraćanje udarca rješenje ili ne, a interesantna je i antagonistička inverzija prvog “Rockyja” u liku Damiana koji kao “propalica” i “nefavorizirani” boksač također dobiva priliku za borbu s prvakom svijeta, a borit će se i s jednim Creedom.
Borbe su izvrsno režirane i nakon ovog filma serijal “Creed” zaslužuje biti spomenut u istoj rečenici s “Rockyjima” i “Razjarenim bikom” svaki put kad se ističu najbolje boksačke scene u povijesti kinematografije. Intenzivna emotivno-dramska snaga filma dobiva još veći intenzitet u scenama tjelesne akcije, od “rockyjevske” fizičke reprezentacije spartanskih treninga do iznimno spektakularnih boksačkih duela.
Jordan zna kad treba posegnuti za dramskim krupnim planom, a kad za (super)usporenim pokretima sa šakom u pleksus odbaci kapljice znoja s leđa udarenog boksača ili nečije tijelo zatalasati od siline udarca. Zna i podići meč na simboličku, metafizičku razinu i ostaviti boksače same bez publike da se bore u ringu koji se pretvara u zatvorsku ćeliju. “Creed III” u završnim scenama ostvaruje nokaut.